(Ang mosunod nga prosa-balak orihinal nga sinuwat sa Ingles ni Max Ehrmann. Kini mao ang akong suway nga paghubad niini sa Binisaya.)
Lakaw nga kalma taliwa sa kagahob ug kaguliyang
Ug hinumdumi ang kalinaw nga naa sa kahilom.
Kutob sa mahimo ug sa way pagkaluya,
Tagda pag-ayo ang tanang mga tawo.
Isulti ang matuod sa paaging hinay ug tin-aw,
Ug paminawa ang uban,
Bisan ang bogo ug way hibangkaagan
Sila usab dunay ikasugilon.
Likayi ang mga tawong saba ug mapangahason
Kay sila maghatag og kahasol sa kalag;
Kun itandi nimo ang kaugalingon sa uban
Basin mahimo kang mapagarbohon o magul-anon
Kay kanunay, dunay tawong labaw o ubos kanimo.
Kahimut-i ang imong mga kalampusan ingon man mga plano;
Pagmadasigon sa imong trabaho, bisag unsa kini kaubos
Usa kini ka bahandi taliwa sa nag-usab-usab nga panahon.
Magmainampingon sa imong mga negosyo
Kay ang kalibutan puno sa lingla.
Apan dili ka angayang mabuta sa mga maayong gawi;
Daghang mga tawo buot mokab-ot sa hataas nga mithi
Ug bisan asa ang kinabuhi puno sa kamabayanihon.
Pagmatinud-anon sa imong kaugalingon.
Ayaw pagpakaaron-ingnon sa imong gibati;
Ingon man, ayaw katahapi ang gugma
Kay atubangan sa kauga ug kawalay paglaum
Sama kini ka makanunayon sa sagbot.
Dawata ang tambag sa katuigan,
Samtang andam nga gitahan ang mga butang sa kabatan-on.
Himoang lig-on ang kalag nga maoy manalipod sa kalit nga dimalas
Apan ayaw pagpasamok sa itom nga panghunahuna
Sagad sa mga kahadlok natawo diha sa kakapoy ug pag-inusara.
Labaw sa maanindot nga disiplina
Magmaaghop sa imong kaugalingon.
Ikaw anak sa uniberso
Sama sa kahoy ug mga bituon
May katungod ka nga magpakabuhi.
Ug bisan kun dili kini tin-aw kanimo,
Way pagduda nga ang uniberso nibuklad sama sa naandan.
Mao nga hinumdomi ang Ginoo
Bisan unsa man ang imong paghulagway kaniya,
Ug bisan unsa man ang imong gihimo ug gidamgo
Taliwa sa saba nga kalibog sa kinabuhi, atimana ang imong kalag.
Bisan sa mga pagpakaaron-ingnon, kalisdanan ug pakyas nga damgo
Ang kalibutan nagpabiling matahom.
Mag-amping.
Paninguha nga magmalipayon.
Poem: A Promise (For Cathy)
This feeling, friend
Is etched by the constancy of surf
Upon the solidity of rocks.
This, being in the heart
Mocks the moments
And defies time’s rigid rule.
Think not, therefore, of my intention
As mere scribbling on the sand
Of life’s shifting shores.
It is, I assure
As enduring as the outpouring of wonder
Painted in the caves
Of an innocent age.
(I found this in my folder for the Palanca Writers Workshop I attended in June 1996. I wrote this for a girl, obviously, that I courted at that time. Sadly, I never kept that promise.)
Poem: Sentry
When it’s your turn, you wait
Until the morning star
Is close to the moon.
You sit
Tap the trigger guard
Slap the mosquitoes
Squint in the dark
At the vast expanse
Of rugged land, gloomy air
That is Bocawe.
The eyelids droop
At times.
But Do Peryong’s hut
Is filled with a dozen snores
And the blackboard
Leans undisturbed
On the bamboo wall.
Then you remember you’re god
At least for the night.
And gods should stay awake.
–Candido O. Wencesla
